Για όλες τις γυναίκες που τιμώντας τους πολλαπλούς ρόλους που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν αφοσιώθηκαν σε αυτούς με υπέρμετρο ζήλο ξεχνώντας ή αφήνοντας για το τέλος τα δικά τους θέλω.

Για την κόρη, την αδελφή, τη φίλη, την ερωμένη, τη σύζυγο ,τη μαμά, τη γιαγιά. Για την εργαζόμενη και τη νοικοκυρά.

Για τις γυναίκες που κοιτάζουν κατάματα τη ζωή και της κλείνουν το μάτι.

Για εκείνες που γελούν από την ψυχή τους ελεύθερα.

Για εκείνες που αληθινά ερωτεύονται και εκείνες που δεν φοβούνται την μοναξιά.

Για όσες δεν συμβιβάστηκαν.

Για εκείνες που είναι και άνδρες στη ζωή τους, που δε δειλιάζουν που βρίσκουν δύναμη να προχωρούν.
Για τη γυναίκα που είναι μητέρα και πατέρας για παιδιά της.

Για τη γυναίκα με τη βαθιά μαστεκτομή που δεν παραιτήθηκε.

Για εκείνη που δεν έπαψε με αλλεπάλληλες εξωσωματικές να προσπαθεί να χαρίσει ζωή.
Για εκείνη που το αναπηρικό αμαξίδιο δεν της στάθηκε εμπόδιο και άνοιξε τα φτερά της.

Για τη γυναίκα με περιττά κιλά που νιώθει όμορφη και είναι. Που δεν εγκλωβίζεται στα σμιλευμένα πρότυπα ομορφιάς.

Για εκείνη που μετατρέπει την ατέλεια σε τελειότητα.
Για εκείνη με την αθωότητα ενός κοριτσιού στο βλέμμα.

Για την γυναίκα που με τις βαθιές ρυτίδες στο πρόσωπο, τη γυναίκα που άντεξε.

Για εκείνη που έμεινε ορφανή και τα κατάφερε, που πήρε διαζύγιο κι ας ήξερε πως είναι κατακριτέο.
Για εκείνες οι οποίες δρώντας μπροστά από την εποχή τους, ξεχώρισαν, διέπρεψαν, κυριάρχησαν, εντυπωσίασαν, έγιναν αντικείμενο λατρείας και αποθεώθηκαν.
Για όλες όσες είπαν ευχαριστώ που γεννήθηκα γυναίκα.

Και για τις άλλες όμως, για τα εκατομμύρια των γυναικών σε κάθε γωνιά του πλανήτη που η σημερινή ημέρα είναι μία ακόμα ημέρα διακρίσεων, βίας, σεξουαλικής κακοποίησης, βασανιστηρίων και δυστυχίας. Για αυτές που δε θα γεμίσουν τις αγκαλιές τους με ανθοδέσμες, δεν θα ανταλλάξουν ευχές και δεν θα ατενίσουν με αισιοδοξία το μέλλον.

Για αυτές που από τα χείλη τους θα βγαίνουν κραυγές πόνου, απελπισίας και μία αγωνιώδης έκκληση για βοήθεια.

Στην γυναίκα που κάπου ανάμεσα σε ένα δάκρυ και ένα χαμόγελο, βρίσκει πάντα την δύναμη να συνεχίσει να παλεύει.

Σε εκείνες που μάχονται, αγωνίζονται, πονάνε, που κλαίνε κρυφά, που δίνουν μάχες, που ίσως δεν γνωρίζει κανείς.

Στην γυναίκα που μεγάλωσε παιδιά με κάποια ασθένεια και τα έχασε, στην γυναίκα που μεγαλώνει παιδί με αναπηρίες και σύνδρομα.

Μέρες σαν τη 8 Μαρτίου δεν είναι τόσο ημέρες γιορτής όσο ημέρες περισυλλογής και υπενθύμισης. Ημέρες τιμής και μνήμης. Το γυναικείο ζήτημα παραμένει ανοιχτό, όχι σε κάποια γωνιά της γης, αλλά στην Ευρώπη, στην Ελλάδα, στην πόλη μας, στην διπλανή πολυκατοικία, στο δίπλα διαμέρισμα και θα παραμένει όσο υπάρχουν γυναίκες που εξαθλιώνονται, που κρύβουν πίσω από το Μέικ – απ τις μώλωπες και τα σημάδια, όσο υπάρχουν θύματα σεξουαλικής βίας, όσο υπάρχουν γυναίκες που υπομένουν την ενδοοικογενειακή βία, όσο υπάρχουν γυναίκες που υπομένουν τη σωματική, λεκτική και ψυχολογική βία.

Στις γυναίκες που έγιναν σύμβολο της ζωής μας

Με πληροφορίες: e-evros.gr

Δείτε εδώ τις προσφορές Μαρτίου του YlangYlang Spa